اَلسَّلامُ عَليكَ يــا رَســـــولَ الـــلّـــه
اَلسَّلامُ عَليكَ يــا كــــريــــمــــه آل طــــه
اَلسَّلامُ عَليكَ يــا عَـــليّ بــْن موســَي الـرِّضـــَا الـمُـرتـَضـي
*****
پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند:
وقتی بنده‌ای بمیرد، مردم گویند: چه به جای گذاشت؛ و فرشتگان گویند: چه همراه آورد. (نهج‌الفصاحه، ص 47، ح 242)
بخش تبليغات وبگاه كانون فرهنگي طه، فرارسيدن سالروز رحلت جانسوز پيامبر اكرم(صل الله عليه و آله) را تسليت عرض مينمايد و متن زير را كه در وصف اين مصيبت عظما نوشته شده است تقديم شما عزيزان بيننده مينمايد:
تا همیشه وام‌دار پیامبری‌ات هستیم
|
ماتـم گـرفت حال و هـوای مـدینه را
|
پوشید کعبه رخت عـزای مدینه را
|
|
خاکم به سر که دست اجل تیشه بر گرفت
|
وز پا فکند نخل رسای مدینه را
|
از مدینه مپرس که غم‌زده و جامه‌چاک، در گوشه‌ای نشسته است و ناگزیر است در این اندوه.
دریای بی‌کرانه‌ای که اینک در بستر آرمیده است و نفس‌های مهربانش به شماره افتاده‌اند، سال‌های سال، ستون‌های عرش را بر دوش کشیده و عمری، دلیل هستی بوده است.
زمین، کسی را گم کرده است؛ کسی که رد گام‌هایش، بهشت را به ارمغان جای گذاشت و دست‌های بر آسمان برآمده‌اش، باران را به جای خشکسالی می‌آورد؛ کسی که بودنش، کابوس را از خواب کائنات سترده بود؛ او که نامش، بر جاهلیت زمین تاخت و فطرت‌ها را به اوج پاکی برد.
مردی از دنیا می‌رود که دنیا، چشم انتظارش بود تا بیاید و دایره نبوت را در افق باز چشم‌هایش، به پایان برساند...
مردی که دنیا چشم انتظارش نشست تا نقطه بگذارد بر انتهای سطر پیامبری و نامه رسالت را مُهر بنگارد با نقش نگین خاتمیت.
مردی از دنیا می‌رود که آخرت را همچون پنجره‌ای دیگر بر نگاه‌های بشر گشود، تا بنگرند، تا بدانند که ساحل‌نشینان دنیا را روزنه‌ای هست که می‌تواند به دریای آخرت برساندشان؛ مردی که دنیا و آخرت را همچون دو چشم در کنار هم، همچون دو بال برای یک پرنده به تصویر کشید؛ مردی که دست‌های دنیا و آخرت را در دست هم گذاشت.
مردی از دنیا می‌رود که انسان‌ها را گره زد به وظیفه خویش؛ مردی که زیر بازوی عقل را گرفت تا برخیزد، مرهم بر زخم‌های معنویت نهاد تا جان بگیرد و ایمان را همچون شعله‌ای همواره سوزان، در چراغدان جان و روان آدمی برافروخت تا از تیرگی‌ها نهراسد و در تاریکی‌ها نمیرد.
هنوز صدای «إِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذیِ خَلَقَ» است که می‌آید و در غارهای تفکر مشتاقان، ندای عرش را برمی‌انگیزد.
هنوز صدای «اِقْرَأْ وَ رَبُّکَ الاْءَکْرَم»، دیدگان حقیقت طلب را به خوانش صحیفه‌های رحمت فرا می‌خواند و دست‌های شکرگزار را به نوشتن کتیبه‌های تفسیر.
پیامبر می‌رود؛ ولی...
تا همیشه وام‌دار پیامبری‌اش هستیم.
پرچم حُسن حسن در همه عالم بالاست
بخش تبليغات وبگاه كانون فرهنگي طه، فرارسيدن سالروز شهادت حضرت امام حسن مجتبي(عليه السلام) را تسليت عرض مينمايد و متن زير را كه در وصف اين مصيبت عظما نوشته شده است تقديم شما عزيزان بيننده مينمايد:
|
در کرم خانه حق سفره به نام حسن است
|
عـرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است
|
|
هر که آمد به در خانه او آقا شد
|
ناز عشاق کشیدن ز مرام حسن است
|
|
تا زمانی که خدایی خدا پابرجاست
|
پرچم حُسن حسن در همه عالم بالاست
|
امام حسن (ع) می‌فرمایند:
ای بندگان خدا، پرهیزگار باشید؛ و بدانید که هر کس پرهیزگار باشد، خداوند او را به خوبی از فتنه‌ها و آزمایش‌ها برآورد و در کارش موفق سازد و راه حق را برایش آماده کند. (تحف‌العقول، ص 234)
هر گاه امام مجتبی (علیه‌السلام) وضو می‌گرفت، تمام بدنش از ترس خدا می‌لرزید و رنگ چهره‌اش زرد می‌شد. وقتی از او در این باره می‌پرسیدند، می‌فرمود: «بنده خدا باید وقتی برای بندگی به درگاه او آماده می‌شود، از ترس او رنگش تغییر کند و اعضایش بلرزد.» [1]
هرگاه برای نماز به مسجد می‌رفت، کنار در می‌ایستاد و این گونه زمزمه می‌کرد: « خدایا؛ مهمانت به درگاهت آمده است. ای نیکو کردار؛ بدکار به نزد تو آمده است. پس از زشتی و گناهی که نزد من است، به زیبایی آنچه نزد توست، درگذر؛ ای بخشاینده» [2]
[1] مناقب آل ابی‌طالب، ابن شهرآشوب، دارالأضواء، بیروت، 1408 ق، ج 4، ص 14 و بحارالانوار، ج 43، ص 339.
[2] مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص17 و بحارالانوار، همان.
امام حسن (ع) فرموده‌اند:
بدانید که خدا شما را بیهوده نیافریده و سرخود رها نکرده، مدت عمر شما را معین کرده، و روزی شما را میانتان قسمت کرده تا هر خردمندی اندازه خود را بداند و بفهمد که هر چه برایش مقدر است به او می‌رسد، و هر چه از او نیست به او نخواهد رسید، خدا خرج دنیای شما را کفایت کرده و شما را برای پرستش، فراغت بخشیده و به شکرگزاری تشویق کرده، و ذکر و نماز را بر شما واجب کرده و تقوی را به شما سفارش کرده، و آن را نهایت رضایت‌مندی خود مقرر ساخته. (تحف‌العقول، ص 234)
من ندانم کیستم، اما رضا را دوست دارم
بخش تبليغات وبگاه كانون فرهنگي طه، فرارسيدن سالروز شهادت حضرت امام رضا (عليه السلام) را تسليت عرض مينمايد و متن زير را كه در وصف اين مصيبت عظما نوشته شده است تقديم شما عزيزان بيننده مينمايد:
|
من ندانم کیستم اما شما را دوســت دارم
|
هر که هـستم خاندان مصطفی را دوست دارم
|
|
مرغ روحم چون کبوتر پـر زند ســوی مدیـنه
|
هم خراسان هم نجف هم کربلا را دوست دارم
|
|
کمتر از آنم که باشـــــم بنده‌ی شاه ولایـت
|
گر چه خــــــــود آلوده‌ام اهل ولا را دوست دارم
|
|
دوستـــی از دوســـتان دوستان اهل بیتـم
|
هر که هستــم شیعیان مرتضی را دوست دارم
|
|
گــر نکیر و منکرم پرسند آوردی چه با خــود
|
در جواب هر دو گــــــویم من رضا را دوست دارم
|
امشب، کوچه‌هاى خراسان، از عبور تو خالى مى‌شوند و داستان غریبى تو با پر زدنت، به پایان مى‌رسد، ولى دستان روشنت هر روز، بلوغ آقتاب را به هنگام اذان بر گلدسته‌هاى حرم و بر آسمان قلب عاشقانت به تماشا مى‌گذارد.
امام رضا (ع) فرموده‌اند: مۆمن، مۆمن واقعی نیست، مگر آن كه سه خصلت در او باشد : سنتی از پروردگارش و سنتی از پیامبرش و سنتی از امامش. اما سنت پروردگارش، پوشاندن راز خود است؛ اما سنت پیغمبرش، مدارا و نرم‌رفتاری با مردم است؛ اما سنت امامش، صبر كردن در زمان تنگدستی و پریشان‌حالی است.
آهوى دلم، دوان دوان مىآید به سوی تو یا امام رضا...
امروز، تنها نه خیابانهاى خراسان که تمام رگهاى عاشقانت، به گلدسته و رواقت ختم مىشود.
چشم‌ها در ایوان طلای تو، مثل گمشده‌ها به اصل خویش، به روزگار وصل خویش باز می‌گردند.
خاطره سوزاندن جگرت، تا قیامت از ذهن خاک خراسان بیرون نمىرود.
تو آن جگرسوختهاى که آب را به زائرانش هدیه مىکند؛ زیرا اولاد على (علیه‌السلام) از عزیزترینهاى خود مىبخشیدند و من در صحن تو، به دنبال اشارههایى مىگردم که با آن حرف مىزنى؛ مثل پرواز همان کبوتران که با گندمهاى محبت تو، عمرى است اسیر رهایى در آسمان همجوار تو هستند.
باور کن اشکها براى زیارت تو، لحظه شمارى مىکنند و نفسها، حبس مى‌شوند تا کبوترانه، پیش پاى ضریحت بپرند؛ نکند لیاقت کبوتر شدن در آسمان حرمت را نداشته باشیم؟
كبوتران مسافر را بنگر؛ رنج دوری را به جان می‌خرند تا نزدیك باشند به تو؛ كسی كه تو را دارد، غریب نخواهد شد.
آقا، اگر چه «غریب‌الغربا»یت میگویند، اما در این سرزمین، در میان امواج ارادت و عشق دلهای پاک، شناوری.
زائری بارانی‌ام، آقا به دادم می‌رسی؟
بی‌پناهم، خسته‌ام، تنها، به دادم می‌رسی؟
گر چه آهو نیستم اما پر از دلتنگی‌ام
ضامن چشمان آهوها، به دادم می‌رسی؟
امام رضا (ع) فرموده‌اند: عقل شخص مسلمان تمام نیست، مگر این كه ده خصلت را دارا باشد: از او امید خیر باشد؛ از بدی او در امان باشند؛ خیر اندك دیگری را بسیار شمارد؛ خیر بسیار خود را اندك شمارد؛ هر چه حاجت از او خواهند، دل‌تنگ نشود؛ در عمر خود، از دانش‌طلبی خسته نشود، فقر در راه خدایش، از توانگری محبوب‌تر باشد؛ خواری در راه خدایش، از عزت با دشمنش محبوب‌تر باشد؛ گمنامی را از پرنامی، خواهان‌تر باشد. سپس فرمود: دهمی چیست و چیست دهمی؟ به او گفته شد: چیست؟ فرمودند: احدی را ننگرد جز این كه بگوید: او از من بهتر و پرهیزگارتر است.
براي مشاهده ويژه نامه شهادت حضرت امام رضا(عليه السلام) روي لينك كليك كنيد.
:: موضوعات مرتبط:
ويژه نامه ,
شهادت ,
,
:: برچسب‌ها:
وبگاه كانون فرهنگي تبليغي مردمي طه ,
رحلت پيامبر ,
رحلت پيامبر اكرم ,
شهادت امام حسن ,
شهادت امام حسن مجتبي ,
شهادت امام رضا ,
امام رضا ,
28 صفر ,
صر ,
ماه صفر ,
دهه اخر ماه صفر ,
كانون طه ,
:: بازدید از این مطلب : 1614
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاين
آمار بازديد
.png)
